Dış ticaret işlemleri ülke içi ticaretten farklıdır. Bu işlemlerin ülkeler arasında gerçekleşmesi ve farklı para birimlerinin kullanılması riskleri arttırmaktadır. Bu sebeple dış ticaret işlemlerinde farklı ödeme yöntemleri kullanılmaktadır. İthalat ve ihracatçı kendi aralarında ödeme şeklini belirleyebilmektedir. Bu ödeme şekilleri;
a) Peşin Ödeme: Mallar alıcıya teslim edilmeden önce ödeme ihracatçı tarafından paranın alınmasıdır. Bu ödeme şeklinde tüm risk malın alıcısı tarafından üstlenilmektedir.
b) Mal Mukabili Ödeme: İhraç edilen malın bedelinin, malın ithalatçı tarafından teslim alınmasından sonra ödenmesidir.
c) Belge Karşılığı Ödeme: İhraç konusu malın ihraç ülkesinden nakliye aracına yüklenerek sevk edilmesinden sonra sevk edildiğini gösteren belgelerin ihracat bedelin ödenerek bankadan teslim alınması yoluyla yapılan ödeme şeklidir.
d) Kabul Kredili Ödeme: Alıcının malı teslim aldıktan sonra mal bedelini belli bir vadede ödemesini taahhüt eden ve bu ödemeye ilişkin bir poliçe/bononun araç olduğu ödeme biçimidir. Kabul kredili ödemede alıcı ve satıcıya bankalar aracılık etmektedir.
e) Konsinyasyon: Satışı sonradan yapılmak üzere ithalatçılara, komisyonculara, ihracatçının yurt dışındaki şube temsilciliklerine malın teslim edilmesi şeklinde gerçekleştirilen ihracat biçimidir. Bu ödeme güven duygusuna dayanmaktadır.
f) Mahsuben Ödeme: İhracat bedellerinin tamamının veya bir kısmının mal ve/veya hizmet ithali suretiyle ödenmesi ve herhangi artı ya da eksi farkın nakit olarak kapatılması şeklinde yapılan ödeme şeklidir.
g) Karşı Ticaret: Bir tür takas işlemidir. Alıcının ithalat bedelini ödemek için yeterli dövizinin olmadığı, fakat satmak istediği malı olduğunda başvurduğu ödeme şeklidir. Karşı ticaret çeşitli şekilde uygulanabilir.
Takas: Finansal ödeme veya fon transferlerinin yer almadığı tek bir sözleşme ile gerçekleştirilen, eşit değerde olduğu kabul edilen malların değiştirilmesidir.
Bağlı Muamele: İhracata konu malların ve hizmetlerin bedellerinin dış ticarette taraf olan ülkeler ve firmalar arasında yapılan anlaşmaya göre para yerine geçen diğer mal ve hizmet ithalatıyla karşılanmasıdır.
Kliring: Kliring anlaşması imzalayan ülkelerde ithalatçılar, ithal ettikleri malların bedelini kendi ülkelerinde bulunan Merkez Bankası veya Kliring Ofisi gibi bir kuruma kendi para cinsinden öderler. Bu şekilde oluşturulan hesaplar dönem sonunda karşı ülke ithalatçılarının da kendi ilgili kurumuna yatırmış oldukları paralardan oluşan hesaplarla denkleştirilir.
h) Akreditif: İthalatçı tarafından yurt dışındaki ihracatçı adına bir bankaya açtırılan, malın sözleşme koşularına uygun olarak gönderilmesi üzerine ihracatçıya ödeme yapılacağını taahhüt eden bir kredi hesabıdır.